Zerowy okres warunkowy

Zastosowanie

Zerowego okresu warunkowego używamy w odniesieniu do czynności, które są zawsze prawdziwe bez względu na okoliczności.

Formy

Tworząc zdanie w zerowym okresie warunkowym powinniśmy użyć w obydwu jego częściach czasu teraźniejszego prostego (Present Simple) tzn. w zdaniu warunkowym (z IF) oraz w zdaniu głównym.

Zdanie warunkowe	Zdanie główne
If + present simple,	present simple

W tego typu zdaniach warunkowych, rezultat czynności zawsze będzie miał miejsce. Klasycznym przykładem jest woda, która jeżeli osiągnie temperaturę 100 stopni Celsjusza, wówczas zacznie się gotować. Mówimy w tym przypadku o prawdzie ogólnej nie odnoszącej się wyłącznie do jednej konkretnej sytuacji.

Zdanie warunkowe	Zdanie główne (rezultat)
If water reaches 100 degrees,	it boils.
If you touch a fire,	you get burned.
If you touch a fire,	you get burned.

Podobnie jak w przypadku pozostałych okresów warunkowych kolejność zdań nie jest ściśle ustalona i może być dowolna.

If you heat ice,	it melts.
Ice melts	if you heat it.

Zerowy okres warunkowy jest często używany gdy podajemy instrukcje z wykorzystaniem formy rozkazującej.

Ask Tom,	if you don't know what to do.
If Chris calls,	tell him to find me in the pub.

W przypadku tego okresu warunkowego możliwe jest zastąpienie słowa if przez when bez zasadniczej zmiany znaczenia całego zdania, poniewaź oba wyrazy odnoszą się do prawd ogólnych.

When autumn comes, the leaves fall from the trees.